Në dhomën e ndenjes ndodhet Anaidi, Elona dhe Edberi, të cilët pasi flasin për gatimin, fillojnë të diskutojnë për nominimet dhe banorët të cilët mund dhe duhet të eliminohen. Anaidi është i bindur që Elona nuk mund të dalë kaq herët nga shtëpia, por Elona nuk është kaq e sigurt as për veten dhe për asnjë nga banorët e shtëpisë. Ajo thotë se nga një format i tillë mund të presësh të ndodhë gjithçka e në çdo moment je në tension. “Asnjëri nuk duhet të jetë i sigurt”, shprehet Elona, mendimin e të cilës e pranon edhe Anaidi, megjithëse thotë se ka bindje për disa nga banorët të cilët nuk mund të dalin. Anaidi thotë se vetëm dalja e Olsenit e ka çuditur, pasi nuk mund ta besonte që do të dilte aq shpejt. “Ishin dy gabime të vogla që i kushtuan shumë”, thotë Anaidi për daljen e Olsenit.Më pas ata aludojnë rreth banorëve që mund të dalin, duke hamendësuar edhe për numrin banorëve që mund të eliminohen. Joana vazhdon të flasë me Marselinin lidhur me Anaidin dhe për sa i përket gjestit të tij që e ka bërë të preket e të fillojë të qajë. Joana tregon se gjatë kohës që ka qëndruar e vetme në dhomë, Anaidi i ka shkuar dhe e ka pyetu se përse po qëndron vetëm, madje e ka këshilluar që të mos e ekzagjerojë me tekat e saj. Marselini mendon se ajo e do Anaidin, përderisa vlerëson edhe gjeste kaq të vogla. “Mendoj se edhe ai më ka xhan”, thotë Joana, duke kujtuar një zemër që i ka bërë ai në fetën e bukës. Marselini ka qenë prezent gjatë këtij gjesti të Anaidit kundrejt saj, ndërsa ajo e pyet se kush ka qenë prezent nga banorët dhe se si kanë reaguar. Marselini thotë se është duke u bindur gjithmonë e më shumë rreth ndjenjave të saj kundrejt Anaidit.
